Η μικρη μας πολη

Τα μαθηματα και οι εξετασεις τελειωσαν. Τα βιβλια μπαινουν σε κουτες. Εχω ακομα λιγες μερες μεχρι να παω Ελλαδα για τις καλοκαιρινες διακοπες. Ξαφνικα, μετα απο παρα πολυ καιρο βρισκομαι με πολυ ελευθερο χρονο στα χερια μου. Και τι κανω;

Ημερα πρωτη: Αδειαζει το μυαλο απο τις εξετασεις. Κατεβαινω μονη μου για βολτα στην πολη. Χαζευω στο βιβλιοπωλειο. Αγοραζω το Vanity Fair [ελεγα οτι το ειχα βαρεθει, αλλα το αρνηθηκα μολις για ενα μηνα. Τοσο αντεξα!]. Αυτο το τευχος εχει Guest editor o Bono και θεμα την Αφρικη. Το ξεκοκαλιζω παρεα με ενα ζεστο caramel macchiato και skinny blueberry muffin, με Cesaria Evora στα ακουστικα, by the window για να χαζευω τη βροχη αναμεσα στα αρθρα. Ενα απο τα καλυτερα τευχη που εχω διαβασει (η μηπως ειναι επειδη μου ελλειψε;).


Ημερα δευτερη: Παμε Εδινβουργο με τη Δαφνη για επισκεψη στην Κορινα. Ο καιρος μας τα χαλασε. Καυσωνας στην εξεταστικη και με το που δινω το μαθημα η θερμοκρασια πεφτει 10 βαθμους. Παρολ'αυτα τιποτα δεν με ριχνει...


Ημερα τριτη: Πινουμε σακε και τρωμε Ben & Jerry's, ενω προσπαθουμε να σχεδιασουμε την αφιξη του Γιωργου κρυφα απο την Κορινα. Θελει να της κανει εκπληξη. Ημουν σιγουρη οτι η Κορινα τα ειχε καταλαβει ολα, αλλα το σοκ που επαθε μολις τον ειδε ξαφνικα μπροστα της εδειξε το αντιθετο. Μπραβο μου παντως, καταφερα για μια φορα να πω ψεματα χωρις να γελασω... Το highlight της μερας μας: Ποντικι στο σπιτι της Κορινας! Η Κορινα κι εγω την βγαλαμε πανω στους καναπεδες. Οι πιο γενναιοι εψαξαν αλλα δεν το βρηκαν.


Ημερα τεταρτη: Βολτα στο Carlton Hill και στην Ακροπολη του Εδινβουργου. Για καφε στο gay village. Αγορασα και το Εκατο χρονια μοναξιας του Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες για να το διαβασω στο τραινο. To πρωτο μου λογοτεχνικο για φετος. Ειμαι απαραδεκτη!

Ημερα πεμπτη: Πισω στη μικρη μας πολη. Ειναι ωρα για ψωνια! Πηρα ενα καλοκαιρινο φορεμα απο H&M, λευκα πεδιλα απο Zara, λευκο φουλαρι και ροζ-γκρι τοπ απο Μiss Selfridge. Κοινως κατεληξα στα High Street μαγαζια. Μου ειχαν μεινει αρκετα χρηματα για ξοδεμα οποτε κατευθυνθηκαμε προς παλια πολη, που εχει υπεροχα μαγαζια με vintage ρουχα, μπουτικ, μαγαζακια με δωρα. Δυστυχως δεν βρηκα τιποτα, αλλα και μονο να μπαινεις σε αυτα τα μαγαζια σε ανεβαζει! Οταν ειχαν πλεον κλεισει τα μαγαζια ακολουθησε βολτα διπλα στο ποταμι.


Σημερα: Θελω να διαβασω το βιβλιο μου. Και να φαω στο Evil Eye (το φανκυ, ρεγκε, οτι-να-ναι μπαρ μας που εχει γινει πλεον το δευτερο σπιτι μας). Εχει περιεργα ινδονησιακα φαγητα. Και τεραστιες μεριδες!

Ειναι υπεροχες οι διακοπες!!!

Ενας Μεγαλος Μικρος Πριγκηπας

Ο μικρος Πριγκηπας κλεινει φετος τα 50 του χρονια. Αλλα αυτο το εχω αναφερει ηδη. Πηρα λοιπον τη γαλλικη εκδοση -ετσι για να φρεσκαρουμε και τα γαλλικα μας- και τη διαβασα. Ιδου τα αποσπασματα που υπογραμμισα, αντεγραψα και σας μεταφερω:

VI
-Un jour, j'ai vus le soleil se coucher quarante-trois fois!
En un peu plus tard tu ajoutais:
-Tu sais... quand on est tellement triste on aime les couchers de soleil...
-Le jour des quarante-trois fois tu etais donc tellement triste?
Mais le petit prince ne repondit pas.

VII
Je connais une planete ou il y a un Monsieur cramoisi. Il n'a jamais respire une fleur. Il n'a jamais regarde une etoile. Il n'a jamais aime personne. Il n'a jamais rien fait d'autre que des additions. Et toute la journe il repete comme toi: 'Je suis un homme serieux! Je suis un homme serieux!' et ca le fait gonfler d'orgueil. Mais ce n'est pas un homme, c'est un champignon!

VIII
...il ne faut jamais ecouter les fleurs. Il faut les regarder et les respirer.

X
-Mais il n'y a personne a juger! (...)
-Tu te jugeras donc toi-meme, lui repondit le roi. C'est le plus difficile. Il est bien plus difficile de se juger soi-meme que de juger autrui. Si tu reussis a bien te juger, c'est que tu es un veritable sage.

XI
Pour les vanteux, les autres hommes sont des admirateurs

XVII
-Ou sont les hommes? reprit enfin le petit prince. On est un peu seul dans la desert...
-On est seul aussi chez les hommes, dit le serpent

XXI
On ne connait que les choses que l'on apprivoise, dit le renard. Les hommes n'ont plus le temps de rien connaitre. Ils achetent des choses toutes faites chez les marchands. mais comme ils n'existe point de marchands d'amis, les hommes n'ont plus d'amis. Si tu veuz un ami, apprivoise-moi!
(...)
Ainsi le petit prince apprivoisa le renard. Et quand l'heure du depart fut proche:
-Ah! dit le renard... Je pleurerai.
-C'est ta faute, dit le petit prince, je ne te souhaitais point de mal, mais tu as voulu que je t'apprivoise...
-Bien sur, dit le renard.
-Mais tu vas pleurer! dit le petit prince.
-Bie sur, dit le renard.
-Alors tu n'y gagnes rien!
-J'y gagne, dit le renard, a cause de la couleur bleu.

Le petit prince s'en fut revoir les roses:
-Vous n'etes pas du tout semblables a ma rose, vous n'etes rien encore, leur dit-il. Personne ne vous a apprivoisees et vous n'avez apprivoise personne. Vous etes comme etait mon renard. Ce n'etait qu'un renard semblable a cent mille autres. Mais j'en fait mon ami, et il est maintenant unique au monde.

-Voici mon secret. Il est tres simple: on ne voit bien qu'avec le coeur. L'essentiel est invisible pour les yeux.

XXV
Mais les yeuz sont aveugles. Il fait chercher avec le coeur.

Soundtrack: La vie en rose - Edith Piaf

crazy english weather...

it's been a long time...

thank my macro exam for that
it's not like you missed me or something

Με το που τελειωσαν οι εξετασεις αρχισε να βρεχει. Θα ξαναφτιαξει λεει την Κυριακη. Οταν θα χω γυρισει απο Εδινβουργο δηλαδη...

Crazy English Weather
Crazy English Summer

Soundtrack: Crazy English Summer - Faithless

the picture is from flickr, York street, originally uploaded by lisa baker.

Η εκδικηση ειναι ενα πιατο που τρωγεται κρυο

Θα την πω την αμαρτια μου. Τους περιμενα με το δικαννο τους Αγγλους. Μετα την μεχρι αηδιας εμμονη τους με τους Ολυμπιακους της Αθηνας και την βεβαιοτητα τους οτι θα καταληξουν σε παταγωδη αποτυχια, περιμενα το πρωτο ολισθημα για να γελασω με την ψυχη μου.
Βεβαια το πρωτο ολισθημα ειχε ερθει καιρο τωρα. Με τον προϋπολογισμο που εχει ξεφυγει απο καθε οριο, με την ελλειψη υποδομης για την μετακινηση των ατομων με ειδικες αναγκες, και τωρα με το logo τους.

Με πιανουν οι χαιρεκακιες μου ωρες ωρες (υπαρχει τετοια λεξη);

Μα εχω αδικο; Τι σκεφτονταν τα μεγαλα κεφαλια του marketing του London 2012 οταν σχεδιαζαν αυτο το logo;

Υποτιθεται οτι αυτα τα 4 κομματια αναπαριστουν το 2012. Με λιγη φαντασια ισως. Ειναι γεγονος παντως οτι ουτε οι Αγγλοι το υποδεχτηκαν θερμα. Οι υπογραφες για την αποσυρση και αντικατασταση του ειναι χιλιαδες. Ελπιζω να τo αλλαξουν, γιατι και το χρωμα και το σχεδιο ειναι το λιγοτερο αποκρουστικα. Κι επειδη υπαρχει μια πιθανοτητα να ειμαι Λονδινο τοτε, και μονο που σκεφτομαι να κυκλοφορω σε μια φουξιοκαναρινι πολη με πιανει μια ανατριχιλα...

Τωρα που το σκεφτομαι, ο Φοιβος και η Αθηνα ειναι υψηλη τεχνη μπροστα σε αυτο το αποκορυφωμα καλλιτεχνικης παρακρουσης!

Soundtrack: Something Stupid - Frank Sinatra

πες το κι εγινε!

Πρεπει να το πω καπου, κι επειδη λειπουν ολοι αποφασισα να εκδηλωθω εδω... Σκεφτομουν λοιπον, πως ξαφνικα τις τελευταιες μερες εχει πεσει πολυς ερωτας γυρω μου -δεν θα μπω σε περισσοτερες λεπτομερειες. Και μου ηρθε στο μυαλο το τραγουδι των Ζικ Ζακ Φυσηξε ερωτας. Και το αμεσως επομενο τραγουδι που μπηκε στο media player ηταν αυτο! Αν σκεφτει κανεις οτι εχω 4.093 τραγουδια περασμενα... what are the odds?

Ωραια, το ειπα, μου φυγε....

Καληνυχτα!

Soundtrack: Φυσηξε ερωτας - Ζικ Ζακ

φωτο: dailycandy

sun sun sun!

Επιτελους βγηκε ο ηλιος!
Και για πρωτη φορα φετος το θερμομετρο αγγιξε τους 19.3 βαθμους! Που σημαινει τιραντακι, γυαλια ηλιου, βιβλιαρακι και βουρ για διαβασμα κατω απο τον ηλιο!!!

Αντηλιακο μονο δεν εχω... Λες να παθω κανενα εγκαυμα;

Soundtrack: Burnt by the sun - Sophie Solomon

photo by Schmooze*, originally uploaded by imapix.

ΚΑΛΟκαιρι

κι επειδη μπηκε το καλοκαιρι
κι επειδη στην παραλια δεν με βλεπω να πηγαινω συντομα
ειπα να βαλω το μαγιω μου και να υποδεχτω τον Ιουνιο

η εικονα ειναι της Natasha Law (ναι, ναι, ειναι αδερφη του Jude)

θελω να γινω αυτο που ημουν οταν ηθελα να γινω αυτο που ειμαι τωρα

Και να που μπηκε το καλοκαιρι. Τι θα κανω φετος; Τιποτα. Δεν θελω να κανω απολυτως τιποτα. Θελω μονο να παρω το αυτοκινητακι μου (το να θυμηθω να οδηγω ειναι βασικη προυποθεση) να παω Ναυπλιο και να φυγω απο εκει μονο οταν ειναι να ξανανεβω Αγγλια. Γινεται;

Ετσι κι αλλιως ολοι θα ναι απασχολημενοι με δουλειες. Εγω καταφερα με απολυτη επιτυχια να σαμποταρω αυτη μου την προσπαθεια. Μετα απο ενα ρεσιταλ υποκρισιας το χειμωνα -ειχα πεισει τον εαυτο μου και τους γυρω μου οτι ο στοχος της ζωης μου ειναι να γινω financial anything- συνειδητοποιησα οτι το να δουλευω 12 ωρες την ημερα για να συμβουλευω πολυεθνικες πως να βγαζουν περισσοτερα κερδη δεν ειναι αυτο ακριβως που ονειρευομουν.

Και τι ονειρευομουν;

Δεν ξερω. Κατι δημιουργικο. Κατι ουσιαστικο.

Οταν ημουν μικρη ειχα διαβασει δυο βιβλια με τις περιπετειες του Ρουλταμπος (Οι δημοσιογραφικες επιτυχιες του Ρουλαμπος και Οι διακοπες του Ρουλταμπος του Ρομπερ Εσκαρπιτ). Ηταν ενας ρεπορτερ, με σωμα στρογγυλο σαν μεγαλη μπαλα και δυο μακρια λεπτα ποδια. Φορουσε θυμαμαι κι εναν μπερε. Ο Ρουλταμπος ηταν ρεπορτερ. Γυρνουσε ολο τον κοσμο για να καλυψει τις πιο περιεργες και αστειες ιστοριες.

Και τοτε το ειχα αποφασισει. Οταν μεγαλωσω θελω να γινω ρεπορτερ! Εβλεπα τους ανταποκριτες απο τα διαφορα πεδια μαχης στην τηλεοραση, τις βομβες να σφυριζουν πανω απο το κεφαλι τους, τις εκρηξεις στο βαθος και εξτασιαζομουν. Αυτη ειναι δουλεια. Να ειμαι στην καρδια των γεγονοτων. Να ειμαι εγω αυτη που φερνει τα νεα στον κοσμο. Να γυρναω ολο τον κοσμο!

Οταν αποφασισα εγω και τα μεγαλα financial corporations οτι ειμαστε καλυτερα απο μακρια κι αγαπημενοι θυμηθηκα το παλιο μου ονειρο. Και καπως ετσι μπηκα στο ραδιοφωνο του πανεπιστημιου. Στην αρχη η δουλεια μου ηταν να βοηθαω στην προετοιμασια των νεων. Μετα απο πολλα παρακαλια καταφεραν να με πεισουν να τα διαβαζω στον αερα. Και απο τοτε κολλησα.

Δεν ξερω αν θα γινω τελικα δημοσιογραφος, ρεπορτερ η κατι τετοιο. Ξερω ομως οτι τουλαχιστον για την ωρα κανω κατι που μου αρεσει. Που μου αρεσει ειπα; Που το λατρευω. Τι ωραια που θα ταν να συνεβαινε το ιδιο και στο μελλον.

Γιατι αν δεν σε ιντριγκαρει, αυτο που κανεις αν δε πας με ορεξη στη δουλεια τοτε τι νοημα εχει;

p.s.: αυτο το καλοκαιρι μαλλον δεν θα δουλεψω. Δουλεψα υπερ του δεοντος το χειμωνα. Δεν δικαιουμαι κι εγω τις διακοπες μου; Πιθανοτατα αυτο θα ειναι το τελευταιο κανονικο μου καλοκαιρι. Ισως ενα απο τα τελευταια πριν αρχισει η φρενηρης καριερα μου που θα μου κατατρωει τον ελευθερο χρονο. Ναι τρεις μηνες ειναι πολλοι. Ναι μπορει να βαρεθω. Ποτε ξανα θα την εχω αυτη την πολυτελεια;

p.s. 2: βεβαια αν οι βαθμοι ειναι σκατα, μαλλον θα πεσω σε καταθλιψη και θα αρχισω να ψαχνω για δουλεια.... αλλα ας μην κακομελεταμε, ε;

sountrack: republic radio 100.3

Για την Αμαλια

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.


«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»
(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)


Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:
«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»


Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").


ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ