Εχω αρχισει να καταλαβαινω γιατι διαλεξα να σπουδασω politics. Η πολιτικη συμβαδιζει απολυτα με την ιδιοσυγκρασια μου. Πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να συμπεριφερεται σαν την αντιπολιτευση σε προεκλογικη περιοδο. Θα κανω αυτο! Απο αυριο θα κανω εκεινο! Μια νεα εποχη ξεκιναει με την καινουρια εβδομαδα! Τελος τα λαθη του παρελθοντος!
Το χειροτερο βεβαια δεν ειναι οι υποσχεσεις που ξερω σχεδον παντα οτι δεν θα κρατησω. Το χειροτερο ειναι οτι εχουν αποδεκτη εμενα.
Policy space no. 1 - health: Θα αρχισω διαιτα, θα πινω καθε πρωι ενα φυσικο χυμο λεμονι, θα κοψω το αλκοολ, τις σοκολατες, τους καφεδες, τις διπλες μεριδες... Α, ναι. Και το κορυφαιο: θα αρχισω γυμανστηριο/yoga/capoeira...
Policy space no.2 - personal life: θα σταματησω να κανω κρυα αστεια, θα παρω τον μαθηματικο μου τηλεφωνο, θα προσπαθησω να θυμαμαι τα ονοματα των ατομων που γνωριζω, θα γινω πιο φιλικη/προσιτη, θα σταματησω να γελαω τοσο πολυ...
Policy space no. 3 - personal development: θα διαβασω σοβαρα, θα παιρνω τον Economist καθε βδομαδα, θα στειλω αιτησεις για δουλεια, θα πηγαινω σε ολα τα μαθηματα, θα διαβαζω εφημεριδες σε καθημερινη βαση...
Αποφασεις που θα παραμεινουν υποσχεσεις. Στην σφαιρα του φανταστικου. Των οποιων η μονη χρησιμοτητα ειναι η στιγμιαια ικανοποιηση που προσφερει η συνειδητοποιηση οτι εχω τουλαχιστον την προθεση να κανω οοοολα αυτα τα ωραια πραγματα.
Soundtrack: Hasta Siempre - Nathalie Cardone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου