πρωινο στο Machu Picchu

Το ξυπνητηρι χτυπησε στις 8. Πατησα το snooze 5-6 φορες και συνεχισα τον υπνο. Και ξαφνικα βρεθηκα στο σκηνικο ενος ντοκιμαντερ. Ανεβαινα τα βουνα του Περου και ακουγα μια φωνη μες στα αυτια μου να περιγραφει πως το δασος τα τελευταια χρονια εχει αποψιλωθει και κατι τετοια. Συνεχισα να ανεβαινω το βουνο και βρεθηκα στην εισοδο ενος αρχαιολογικου χωρου. Δεν ξερω πως, αλλα μεσα στο ονειορο ηξερα οτι ημουν στο Ματσου Πιτσου. Η εισοδος του χωρου ηταν γεματη στρατιωτες. Φαινονταν φιλικοι αλλα μου δημιουργησαν μια αισθηση ανασφαλειας, οτι κινδυνευα απο κατι. Ενω τους παρατηρουσα με πλησιασε μια κοπελα και με ρωτησε αν θα ανεβω στο Ματσου Πιτσου. Την ρωτησα αν ειναι μακρια. Η απαντηση.. 'Ολοκληρο Ματσου Πιτσου και περιμενεις να το δεις με λιγα μονο λεπτα περπατημα;'
....
και εκει καπου χτυπησε το τηλεφωνο.
Οταν το κλεισα ειχα ξυπνησε για τα καλα...
Τωρα, μου κολλησε να παω στο Περου!