Το ακουγα το βραδυ που επεστρεφα σπιτι. Αφησα την εργασια μισοτελειωμενη, ανοιξα το i-pod, διαλεξα το κομματι, εκλεισα τον υπολογιστη και πατησα το play. Η μουσικη στο τερμα. Και τοτε ξεκινησε το κυνηγητο. Αρχισα να τρεχω. Να τρεχω μεσα απο τα κολλεγια, να ανεβαινω τρεχοντας τις σκαλες, τρεχοντας να περναω τη γεφυρα, μεχρι να φτασω στο κολλεγιο μου, στο block μου, στο δωματιο!
Δεν ξερω τι με επιασε. Δεν ετρεχα για να φτασω καπου. Ετρεχα για να ξεφυγω... Να φυγω... Μακρια απο το computer room, μακρια απο το study room, απο το χωρο που 'ζουσα' κυριολεκτικα τις τελευταιες 3 βδομαδες. Μακρια απο μικροοικονομικα, πολιτικες, συνταγματα, φιλοσοφους, θεωρειες, past papers, exams... Ποσο μακρια απο ολα αυτα θα ειμαι απο δευτερα; Και οσο πιο μακρια θα φευγω τοσο θα πλησιαζουν οι επομενες....
soundtrack: Yann Tiersen - La boulange
3 σχόλια:
Τι βασανισμένη ψυχή...
Αγαπας το αντικείμενο σου???
Α, ναι! Καλή η ιδέα με το soundtrack...
here's mine: Manic Street Preachers - Your love alone is not enough
Βασανισμενη δεν λες τιποτα. Μαρτυριο αυτες οι εξετασεις. Το αντικειμενο μου το λατρευω αλλα μ'αρεσει να γκρινιαζω που και που... nice soundtrack by thε way!
Μαγική η επιλογή του κομματιού, είναι πολύ..ιδιαίτερο μουσικό θέμα..εύγε
Δημοσίευση σχολίου