Κυριακή 8 Απριλίου 2007

καντε λιγο χωρο και για μενα...


Να μαι κι εγω! Ζήλεψα, επρεπε να κανω κι εγω το δικο μου μπλογκ. Τι καλυτερο εχουν ολοι οι αλλοι δηλαδη... (πολλα, αλλα ας μην το συζητησουμε ακομα, αρχη ειναι, και το ηθικο πρεπει να ειναι ακμαιο) Ο καθενας εχει το δικο του. Θελω κι εγω, οπως και τ'αλλα παιδακια!

Λοιπον, αυτο που μ'αρεσε με το μπλογκινγκ, και με το που ειδα το φως μπηκα, ειναι ο,τι μπορεις να πεις ο,τι σου κατεβει στο κεφαλι, βαζεις κι ενα λιγο η λιγοτερο εφυες νικ και αφηνεις τις σκεψεις σου ελευθερες! Στο απεραντο διαστημα του διαδικτυου... Εχεις την ελπιδα οτι καποιος θα τις διαβασει, κι ετσι το αλλαζωνικο σου ενστικτο ικανοποιειται. Εχεις και το νικ για καλυψη -μπορει αυτα που λεω να ειναι οντως μπαρουφες οποτε ας μην γινουμε και τελειως ρεζιλι.

Δεν χρειαστηκε να το σκεφτω πολυ. Δεν το συνηθιζω αλλωστε. Και ιδου το πρωτο μου ποστ. Ποτε θα ακολουθησει το δευτερο ουδεις γνωριζει! Με τα exams να ερχονται μαλλον θα μου παρει αρκετο καιρο να ξαναποσταρω. Ισως κι οχι. Ισως το μπλογκινγκ γινει το διαλλειμμα μου απο το διαβασμα.
Ειμαι περιεργη να μαθω...

soundtrack of blog entry no. 1: Amy Winehouse - Tears dry on their own