Περι γαιδαρων και αλλων εδεσματων

Μωρε τον γαιδαρο τον φαγαμε... [τι εκφραση κι αυτη!]
αλλα αυτη η ουρα ατελειωτη ειναι.... 6 μερες και μετα... finito!!

As a child I knew that the stars could only get brighter

Ποτε δεν περιμενα να χορεψω με Antony Hegarty. Aλλα με το blind καθε φορα που το ακουω θελω να σηκωθω εκει που ειμαι και να αρχισω τις σβουρες. Αρκουμαι συνηθως στο να κουναω ρυθμικα το ποδι...

Ακουστε and dance with me!!

Maraveyas Ilegal

Ξημερωσε κι εφυγα....

Και με τετοια βροχη και την ομιλια του λαοφιλεστατου Γιωργακη εκλεισαν οι δρομοι για το κεντρο και για να κατεβουμε Ψυρρη την Παρασκευη που μας περασε ουτε λογος. Και που να παρκαρεις, και που να περπατας στα ανυπαρκτα πεζοδρομια μες στη μπορα, και καπως ετσι εμεινα με την χαρα και με μονη παρηγορια το i-pod να σκεφτομαι τι καλα που θα ταν να ειχαμε καταφερει να παμε στο Trova.

Ξημερωσε κι εφυγα... και καπως ετσι δεν καταφεραμε να παμε στους Maraveyas Ilegal.

Τo καλοκαιρι παλι...

Ως τοτε θα χορευουμε στους ρυθμους του 'που να βρω μια να σου μοιαζει' στους δρομους του York! Not too bad...

Woody Allen part 2

It's been a long time... Και μολις παρατηρησα οτι 2 ποστ παρακατω ειχα γραψει για τον Woody Allen και το Anything Else. Καιρος λοιπον να γραψω και για την αλλη του πλευρα, αυτη του μουσικου. Ναι, ναι, ημουν κι εγω στο Θεατρο Badminton μαζι με οχι πολλους αλλους να δουμε την χιλιοδιαφημισμενη συναυλια της New Orleans Jazz Band. Για να ειμαι δικαιη, δεν ηταν λιγος ο κοσμος, απλα ηταν μεγαλη η αιθουσα, και ακριβα τα εισητηρια, το οποιο μεταφραζεται καπως ετσι: η αιθουσα ηταν γεματη απο τη μεση και πισω και αδεια απο τη μεση και μπροστα.

Let me paint a picture: φανταστειτε το χωρο: αχανης και μισοαδειος... που σημαινει οτι οι περισσοτεροι δεν εβλεπαν παρα αμυδρες φιγουρες. Και τωρα φανταστειτε τον κοσμο να μιλαει συνεχεια κατα τη διαρκεια της συναυλιας. Η μαλλον ειμαι αδικη... δεν μιλουσε συνεχεια. Μιλουσε μονο οταν επαιζε η μπαντα, με το που τελειωνε το καθε κομματι, σταματουσαν και τα σχολια... Τους επιανε η ντροπη; Τι να πω... Ασε που οι μισοι απο το κοινο, ηταν λες και το χαν σκασει απο σκυλαδικο. Να δεις που πολλοι στο καπακι, χτυπησαν Θεοδωριδου, δεν εξηγειται αλλιως....

Το μονο θετικο στην ολη υποθεση ηταν η μουσικη και οι μουσικοι. Συγκεκριμενα ο Woody Allen δεν με ενθουσιασε, αλλα οι υπολοιποι αξιζαν και με το παραπανω.

Δεν ξερω αν ειμαι πολυ καιρο εκτος Ελλαδας και εχω ξεσυνηθισει, αλλα το ρεζουμε της υποθεσης ηταν οτι εφυγα απογοητευμενη απο το κοινωνικα απαιδευτο κοινο, που 'κραυγαζε ' οτι ο μονος λογος που πηγε να δει τη συναυλια ηταν για να δει αυτον τον τυπακο που εχει ακουστα απο τις ταινιες να παιζει το κλαρινετο του. Ακομα κι αν δεν εισαι φαν της τζαζ, ακομα κι αν ηρθες μονο για να λες οτι ειδες τον Woody Allen απο τη στιγμη που πας, βγαλε τον σκασμο και παρακολουθησε!! Τετοια συμπεριφορα δεν δειχνει μονο ελλειψη σεβασμου προς τους καλλιτεχνες αλλα και ελλειψη ουσιωδους παιδειας!

Δεν ξερω αν υπερβαλλω, αλλα αν το κανω ειναι επειδη ειμαι εξοργισμενη. Πληρωσα να δω μια μουσικη παρασταση και δεν εφτανε που κυριολεκτικα δεν την ειδα λογω αποστασης, αλλα δεν καταφερα να απολαυσω ουτε καν τη μουσικη.

πρωινο στο Machu Picchu

Το ξυπνητηρι χτυπησε στις 8. Πατησα το snooze 5-6 φορες και συνεχισα τον υπνο. Και ξαφνικα βρεθηκα στο σκηνικο ενος ντοκιμαντερ. Ανεβαινα τα βουνα του Περου και ακουγα μια φωνη μες στα αυτια μου να περιγραφει πως το δασος τα τελευταια χρονια εχει αποψιλωθει και κατι τετοια. Συνεχισα να ανεβαινω το βουνο και βρεθηκα στην εισοδο ενος αρχαιολογικου χωρου. Δεν ξερω πως, αλλα μεσα στο ονειορο ηξερα οτι ημουν στο Ματσου Πιτσου. Η εισοδος του χωρου ηταν γεματη στρατιωτες. Φαινονταν φιλικοι αλλα μου δημιουργησαν μια αισθηση ανασφαλειας, οτι κινδυνευα απο κατι. Ενω τους παρατηρουσα με πλησιασε μια κοπελα και με ρωτησε αν θα ανεβω στο Ματσου Πιτσου. Την ρωτησα αν ειναι μακρια. Η απαντηση.. 'Ολοκληρο Ματσου Πιτσου και περιμενεις να το δεις με λιγα μονο λεπτα περπατημα;'
....
και εκει καπου χτυπησε το τηλεφωνο.
Οταν το κλεισα ειχα ξυπνησε για τα καλα...
Τωρα, μου κολλησε να παω στο Περου!

That's what I call Woody Allen

To Anything Else δεν με επεισε, ηταν η πρωτη ταινια που ειδα του Woody Allen και αν μη τι αλλο περιμενα περισσσοτερα. Εξυπνες ατακες, προβληματικες σχεσεις, Νεα Υορκη, το παραληρημα και οι θεωριες του Woody, οι Εβραιοι. Ειχε ολα τα στοιχεια μιας τυπικης Woody Allen ταινιας, αλλα κατι δεν κολλουσε.
Μετα ηρθε το Match Point. Ιδιοφυης ταινια, μπηκε αμεσως στη λιστα με τις αγαπημενες μου, αλλα δεν την λες τυπικο δειγμα γραφης.
Και σημερα κατεληξα. Επιτελους βρηκα τον αυθεντικο Woody Allen! Το Annie Hall εχει ολα τα στοιχεια που ανεφερα παραπανω να βγαινουν αβιαστα συν μια εκπληκτικη Diane Keaton.
Η ταινια ειναι του 1977, και αυτο που με εξεπληξε περισσοτερο ειναι ποσο συγχρονη ειναι, ακομα και σε αναφορες σε θεματα και προβληματα της εποχης, και ποσο μα ποσο η σχολη του Woody Allen εχει επηρεασει γενιες απο μεταγενεστερους σκηνοθετες σε Αμερικη αλλα και σε Ελλαδα.

Some memorable quotes (right from imdb.com):

[In California]
Annie Hall: It's so clean out here.
Alvy Singer: That's because they don't throw their garbage away, they turn it into television shows.

Alvy Singer: What's with all these awards? They're always giving out awards. Best Fascist Dictator: Adolf Hitler.

Annie Hall: Sometimes I ask myself how I'd stand up under torture.
Alvy Singer: You? You kiddin'? If the Gestapo would take away your Bloomingdale's charge card, you'd tell 'em everything.

which way?

Υπαρχουν στιγμες που βρισκεσαι μπροστα σε μια σοβαρη αποφαση. Που πρεπει να παρθει συντομα, αλλα πρεπει να ειναι η σωστη.

Σε αυτο το σταυροδρομι δεν υπαρχουν περιθωρια για λαθη. Δεν μπορεις να γυρισεις πισω και να παρεις αλλο δρομο. Αυτον που διαλεγεις αυτον και ακολουθεις. Ως το τελος.
Απο αυτο το σταυροδρομι περνανε εκατονταδες δρομοι κι εσυ πρεπει να διαλεξεις τον σωστο.
Μπροστα σου εχεις χιλιαδες ταμπελες που σου λενε ποιο δρομο πρεπει να διαλεξεις. Μαζι σου εχεις φιλους και γνωστους, ειδικους και μη, να σε συμβουλευουν ποιον δρομο πρεπει να διαλεξεις.
Αλλα σε αυτον το δρομο θα εισαι μονος σου. Και η τελικη αποφαση πεφτει στους δικους σου ωμους.
Λοιπον; Ποιον δρομο θα διαλεξεις;
Ολα τα μεγαλα ταξιδια ξεκινανε με ενα και μονο βημα.
Λοιπον; Προς ποια κατευθυνση θα το κανεις αυτο το βημα;

=========================================

Μολις αποφασισω θα σας ενημερωσω... Για την ωρα παω να βρω αν τα Ηνωμενα Εθνη ειναι στην πραξη ενας συλλογικος οργανισμος ασφαλειας (collective security organisation... βγαζει νοημα η μεταφραση;)

η εικονα ειναι της Natasha Law